Przemoc… słowo, które gdy wybrzmiewa przed oczami widzimy pieść, bicie, uderzenia, atak na inną osobę. Słowo nieprzyjemne, budzące niepokój, kojarzące się z agresją. Jednak przemoc to nie tylko bicie i różni się od agresji. Hmm.. Spytacie czym? Paroma rzeczami np. przewagą sił – otóż przemoc występuje wówczas, gdy sprawca jest silniejszy od ofiary, a ta nie ma siły i umiejętności na to, aby się bronić. Agresja ma miejsce wtedy, gdy siły przeciwników są wyrównane. Zdarza się ona raz na jakiś czas, jest incydentalna, a przemoc trwa długo, to długofalowy proces gdzie ofiara zawsze zostaje ofiarą, nigdy nie wychodzi z tej roli. To agresja prowadzi do przemocy.
Mówimy NIE wszelkim przejawom agresji i przemocy!
Tylko co jest przemocą, na co zwracać uwagę?
Na pewno niejednokrotnie spotkałeś się w szkole z tym, że Twoi koledzy lub koleżanki wyśmiewają się z czyjegoś ubioru, fryzury, obgadują tą osobę. Wielu uczniów uważa takie zachowanie za „normalne”, przecież każdy to robi i wszędzie można to zauważyć. Myślisz, to nie przemoc przecież „prawdziwa” przemoc to brutalna walka, krew. Otóż mylisz się – widząc takie zachowania jesteś świadkiem przemocy.
W szkole możesz się spotkać z trzema rodzajami przemocy :
- Przemoc fizyczna:
– bicie
– kopanie
– szarpanie
– opluwanie
– niszczenie rzeczy
– zamykanie w pomieszczeniu np. w toalecie
– wyłudzanie pieniędzy
– okradanie
- Przemoc słowna:
– wyśmiewanie
– grożenie
– przezywanie
-obgadywanie
-szantażowanie
– poniżanie
-rozpuszczanie plotek
- Przemoc bez słów i kontaktu fizycznego:
– wrogie miny lub gesty np. zatykanie nosa, gdy dana osoba jest obok, kciuk w dół, środkowy palec.
– izolowanie czyli nie dopuszczanie kogoś do towarzystwa, do grupy, do zabawy, rozmów, odsuwanie się od tej osoby, nie odzywanie się.
Istnieje jeszcze jeden rodzaj przemocy, który nie dzieje się bezpośrednio w szkole ale często jest z nią w jakiś sposób powiązany – przemoc cyfrowa – cyberbullying. Przemoc przy użyciu nowych technologii – mediów społecznościowych, smsów, komunikatorów internetowych. Do tego grona zaliczają się agresywne odzywki i ataki na czatach, komunikatorach i forach. Tutaj też mieści się umieszczanie obraźliwych, ośmieszających zdjęć i filmów.
Warto abyś wiedział :
– Nie jesteś winien, że cię to spotyka.
– Nikt nie zasługuje na takie traktowanie i nikt nie ma prawa cię tak traktować.
– Nie jesteś skazany na przemoc. Przemoc można powstrzymać.
Jesteś ofiarą lub świadkiem przemocy – reaguj. Koniecznie powiedz o tym komuś dorosłemu. Nie musisz zostać z tym sam. Powiedz rodzicom, przyjacielowi, komuś bliskiemu, nauczycielowi. Jeśli chcesz przerwać jakąś sytuacje przemocową w naszej szkole na każdej przerwie i na każdym piętrze dyżurują nauczyciele gotowi ci pomóc i odpowiednio zareagować. Na trzecim piętrze swój gabinet mają nasi specjaliści – pani pedagog i pani psycholog. Chcesz o tym porozmawiać – zgłoś się do nich.
Informowanie dorosłych nie jest donoszeniem na kolegów, ale szukaniem pomocy. Jeśli nikomu o tym nie powiesz dorośli nie są w stanie nic z tym zrobić, ponieważ nie wiedzą, że dzieje się coś złego. Zachowując to w tajemnicy krzywdzisz siebie i chronisz sprawców którzy się z tego powodu nie zmienią i nadal będą cię nękać. Przemoc się sama nie zakończy.
Zdaję sobie sprawę z tego, że ciężko jest opowiadać o tym osobom dorosłym, ale pamiętaj, że mamy większe możliwości i nie obawiamy się sprawców przemocy. Nie wiesz co mówić? Jak to zrobić?
– Usiądź i zastanów się nad wszystkimi sytuacjami, w których stosowano wobec ciebie przemoc-spisz je w zeszycie.
– Wybierz osobę dorosłą, do której masz zaufanie – ktoś z rodziny, wychowawczyni, pedagog szkolny, ulubiony nauczyciel.
– Poproś ją o rozmowę na osobności, bez świadków.
– Opowiedz o konkretnych sytuacjach, które się przydarzają ( gdzie się to działo, kto był sprawcą, co zrobił). Opisz swoje uczucia, czasami dorośli nie rozumieją, że np. wyśmiewanie może komuś sprawić przykrość – uświadom im to. Nie bój się szczerości i mówienia o swoich obawach – np. wolał/wolałabyś aby ten temat nie był poruszany na godzinie wychowawczej albo aby nie podawać twego nazwiska sprawcom. Rozumiem twoje obawy ale pamiętaj o tym, że czasami dorosły będzie potrzebował twojej pomocy – łatwiej i skuteczniej mu będzie podjąć pewne działania.
– Poszukaj innej osoby jeśli ta pierwsza nie była w stanie ci pomóc. Nie zniechęcaj się po nieudanej próbie. Znajdź kogoś, kto może coś z tym zrobić.
Chcesz porozmawiać o tym z kimś kto cię nie zna i nie patrzy w twarz? Oto namiary :
116 111 – telefon zaufania dla dzieci i młodzieży. Telefon jest czynny codziennie od godziny 12.00 do 20.00, przez stronę www.116111.pl można przesłać wiadomość całą dobę. Pomoc udzielana w ramach telefonu 116 111 jest bezpłatna.
800 100 100 – Telefon stanowi pomoc w sytuacjach związanych z cyberprzemocą. Telefon jest czynny od poniedziałku do piątku w godzinach 12.00 do 18.00 i jest bezpłatny.
Katarzyna Góralska
