Szkoła nasza funkcjonuje na terenie Sanoka już 92 lata, na trwałe wpisała się w historię miasta – to ważny argument, który skłania ku temu, aby utrwalić jej dzieje. Bezpośrednio do powstania tej pracy przyczynił się fakt, że Szkoła Podstawowa nr 2 przygotowuje się do przywrócenia jej imienia Św. Kingi, kilkudziesięcioletniej duchowej opiekunki tej placówki.

Kinga, królewna węgierska, żona polskiego księcia krakowsko – sandomierskiego Bolesława Wstydliwego, późniejsza siostra klaryska, żyjąca w latach 1234 – 1292, należy do najwybitniejszych postaci kobiecych w dziejach dawnej Polski. Całym sercem oddawała się prostym ludziom, zyskując przydomek „matka ludu”. Troszczyła się o dobro poddanych, była wrażliwa na najmniejszą krzywdę, osobiście angażowała się w sprawy sądowe, aby bronić sierot, wdów i ubogich. Starała się nie dopuścić do zdzierstwa i bezlitosnego ściągania podatków. Szczególną troską otaczała ubogie kobiety, spodziewające się potomstwa. Zatem w pełni zasłużyła sobie na to, aby Kościół ogłosił ją świętą, a społeczność Sanoka- patronką jednej ze szkół. Polityczne uwarunkowania powojennej Polski sprawiły, że stała się ona niewygodną (dla ówczesnych decydentów) patronką naszej szkoły. Szkoła im. Św. Kingi, po raz ostatni pojawia się w oficjalnych dokumentach w 1952 roku. W 1966 r, decyzją ówczesnych władz oświatowych, miejsce dotychczasowej patronki zajął Stanisław Łańcucki, działacz robotniczy z lat międzywojennych, przez krótki okres związany z Sanocką Fabryką Wagonów. W roku szkolnym 1991/1992 podjęto decyzję o usunięciu imienia Stanisława Łańcuckiego z nazwy szkoły. W latach dziewięćdziesiątych Dwójka, jak wtedy wiele innych szkół, utraciła również sponsora, który sam borykał się z poważnymi kłopotami ekonomicznymi. Do idei patronatu powrócono najpierw w połowie lat dziewięćdziesiątych, a ponownie w roku 2003. Wtedy też Rada Pedagogiczna wśród trzech kandydatur (oprócz Św. Kingi, Juliusz Słowacki i Jan Grodek) wskazała na Św. Kingę. Wybór patronki został umotywowany pragnieniem powrotu do dobrych tradycji i chęcią ich kontynuowania. Uznano, że ponadczasowe wartości, które swoim życiem reprezentowała Św. Kinga, mogą stanowić wzór także dla współczesnej młodzieży. Szkoła im. Św. Kingi jest istotnym ogniwem procesu edukacyjnego, jaki dokonywał się w Sanoku na przestrzeni lat, stąd za zasadne wydaje się również krótkie przedstawienie dziejów powszechnego szkolnictwa sanockiego. Praca wspomina także o niektórych poczynaniach politycznych, które miały istotny wpływ na proces dydaktyczno – wychowawczy. Opisywana szkoła była jedną z wielu funkcjonujących w naszym mieście od pierwszych lat XIX wieku. Mogła poszczycić się wspaniałą kadrą pedagogiczną, wybitnymi absolwentami. To z jej murów wyszło wielu późniejszych lekarzy, prawników, księży, nauczycieli, pracowników administracji i reprezentantów innych zawodów. Dzisiejsza „Dwójka” jest godną jej kontynuatorką, placówką cenioną przez młodzież, rodziców, władze i środowisko lokalne. Sukcesy uczniów widoczne są nie tylko w naszym mieście, ale również w powiecie i województwie. Młodzież sięga nawet po laury na szczeblu centralnym.

Materiał zawarty w tym dziale został opracowany przez panią Teresę Fuksa we współpracy Pani Joanny Twardak i wydany w formie publikacji pod tytułem „Z dziejów Szkoły Podstawowej nr 2 na tle historii powszechnego szkolnictwa sanockiego” z okazji nadania szkole, imienia Św. Kingi. Źródłem informacji, na podstawie których powstała niniejsza praca, były: dokumenty archiwalne, kroniki, protokoły Rad Pedagogicznych, literatura tematycznie związana z tym zagadnieniem oraz relacje byłych nauczycieli, uczniów i rodziców.
Powyższe opracowanie nie rości sobie pretensji do miana pełnej monografii szkoły. Głównym powodem jego powstania stała się chęć udokumentowania długoletnich dziejów placówki z myślą o jej absolwentach, pracownikach, a także obecnych i przyszłych pokoleniach uczniów.